sypialnia była fikuśnie udekorowana, z tą pościelą o fakturze satyny,

najpiękniejszych miejsc na świecie. Niebo wyglądało jak pomalowane
ślady kojotów?
- Jeśli jesteś zainteresowana - wzruszył ramionami.
- Nie. To mój prywatny wybór. Poszukiwacze są ważniejsi niż
414
Próbowała wymyślić jakąś dowcipną odpowiedź, ale nie dała
znajomości. Spotykałam się z paroma facetami, kiedy miałam czas i
Kiedy pakowała torby, zadzwonił Rip.
Diaz. Człowiek nieuchwytny i nierealny niczym duch. Może tym
przez okno. Zarówno domki po lewej, jak i po prawej stronie stały
145
301
szczególnie dbali: jasnowłose, niebieskookie dzieci były przecież
spory oszklony ganek-weranda, stał tam komplet białych wiklinowych

- Och, musiała zajść jakaś pomyłka.
Pojazd zakołysał się i stanął. Lucien od razu otworzył oczy. Nie sprawiał wrażenia
- Ja jestem dorosła - oświadczyła pewnie, kładąc mu dłoń na piersi.
Wydawał się pełen entuzjazmu i zacierał ręce z największym ukontentowaniem. Wyglądał przy tym tak poczciwie, że patrzałam na niego z prawdziwą przyjemnością.
Ojciec ją uderzył.
Nie próbowali się też wzajemnie pocieszać. Nie wchodzili sobie w drogę i nie patrzyli na siebie, z wyjątkiem sytuacji gdy Santos po dłuższej nieobecności wracał do pokoju Lily. Wówczas Gloria odruchowo unosiła głowę i posyłała mu uśmiech. Czuł się wtedy tak, jakby sięgała wzrokiem w głąb jego duszy.
- Santos? - Zamrugała jeszcze nieprzytomna, ale szybko się ocknęła. - Znowu przysnęłam, tak?
Oblała się rumieńcem.
Wszystkie z wyjątkiem Hope. Nie była ani w połowie tak piękna, jak matka - włosy miała ciemnobrązowe, nie czarne jak Lily, błękitne oczy pozbawione były tej intensywności, co u matki.
firma również posiada modele tej klasy — dodał zapobie-
podniósł alarm. Lady Welkins była bardzo zazdrosna, wiedziała, że lord Welkins... mnie
Alexandra poprawiła się na krześle. Dobrze, że nie ucztowały naprawdę, bo madame
łzami, dodał z irytacją: - Rose, zostaw nas na chwilę.
- Mówię całkiem poważnie. Jak już wspomniałem, zapłacę pani bardzo dobrze.
Słyszała za sobą wołanie ojca, tupot jego nóg, krzyk matki, żeby sekretarka wezwała ochronę. W holu na parterze potknęła się, minęła zaszokowanego portiera i wypadła na ulicę zalaną strugami deszczu.